ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

บทความ

มหาวาตภัยแหลมตะลุมพุก - ฝันร้ายที่ไม่เคยเลือนหาย

 25 ตุลา ครบรอบวาตภัยแหลมตะลุมพุก ไม่ได้เป็นเหตุการณ์ที่ชวนให้ระลึกถึงเท่าไหร่ ถ้ามันไม่ได้เป็นความสูญเสียที่เหมือนกากบาทในใจ . มันเป็นวันที่ไม่เคยเลือนหายไปจากใจก๋งเลย แม้ว่าเรื่องราวจะผ่านไปหลาย 10 ปี  กับอายุของเจ้าตัวที่ร่วม 80 ปี . วันนั้นในอดีตก๋งในวัยสิบกว่ากับครอบครัวคนจีนอพยพ มีธุรกิจขนาดเล็กที่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง โดยมีอาเหล่ากงเป็นเสาหลักเพียงคนเดียว . พายุในชั่วข้ามคืน... พัดเอาทุกอย่างไป... รวมทั้งชีวิตของอาเหลากงด้วย . มันคือความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ในชีวิตของผู้ชายนักสู้คนหนึ่ง . ก๋งเริ่มต้นนับ 1 ด้วยตัวเองอีกครั้ง กับงานหนักก็เอา เบาก็สู้ งานรับจ้างนานาชนิดผ่านมือมานับไม่ถ้วน ซากรถจักรยานยนต์เก่าๆในบ้าน ที่เคยถูกใช้เป็นรถเครื่องรับจ้าง รวมถึงรถยนต์เก่าๆใช้งานไม่ได้คันนึง คือเครื่องหมายของการสู้ชีวิต ที่ก๋งกับอาม่าร่วมกันสร้าง . ในวันที่รุ่นหลานอย่างเราเกิดมา ทุกอย่างเหมือนเป็นเพียงแค่ตำนานเล่าขาน ที่ซ่อนเสียงความภาคภูมิใจในความพยายาม แต่ก็เจือเสียงของความเศร้า ที่ทั้งรุ่นลูกและรุ่นหลานก็สัมผัสได้ . เรื่องเล่าในอดีตมักจะจบลงแบบขาดตอน เมื่อพูดถึงวาตภัยเเห่งควา...
โพสต์ล่าสุด

ที่ใดมีชีวิต ที่นั่นมีความหวัง

  "อมตะ ฆ่าไม่ตาย เป็นคำที่สอดคล้องกับชีวิตอย่างไม่น่าประหลาดใจนัก ในวงการวิทยาศาสตร์พลานาเรียซึ่งเป็นหนอนตัวแบนชนิดหนึ่ง ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นอมตะ ยิ่งหั่นพลานาเรียเป็นชิ้นจำนวนมากเท่าไหร่ ก็คือการให้กำเนิดพลานาเรียตัวใหม่มากขึ้นเท่านั้น . เรื่องแบบนี้ช่างกลับกันกับคนเราอย่างสิ้นเชิงเพราะยิ่งเจอเรื่องที่ทำให้เจ็บช้ำเท่าไหร่ ก็จะยิ่งทำให้กำลังใจทดถอย เมื่อไม่มีกำลังใจเสียแล้ว คนเราก็คงสู้ต่อไปไม่ได้ . ในโลกที่แสนวุ่นวายและเร่งรีบ ปัญหาที่ยังปราณีอยู่บ้าง ก็ยังค่อย ๆ ทยอยกันเข้ามา แต่บางปัญหาก็ไม่ได้สนใจใยดีต่อสภาพจิตใจเราเท่าใดนัก ความเจ็บไข้ได้ป่วยก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง ที่พร้อมจะทำให้ทุกอย่างที่คาดหวังพังราบเป็นหน้ากลอง มันเป็นความโชคร้ายที่ไม่มีใครอยากให้เกิด ยิ่งโรคที่ต่อให้จะรักษาสุขภาพดีพร้อมขนาดไหนก็มิวายจะเกิดขึ้น เกินกว่าที่จะคาดเดา ความเจ็บป่วยนั้นจึงราวกับคำสาป . เส้นทางของการรักษาที่ยาวไกล มีเพียงหมอและคนไข้เท่านั้นที่เดินด้วยกันไปตลอดทาง เทียนที่เปร่งแสงสีเหลืองนวลสุกใส ด้วยความมุ่งมั่นในการรักษาและจรรยาญาบรรณแห่งวิชาชีพถูกถืออย่างมั่นคงในมือของหมอเจ้าของไข้ นั่นเป็นเพี...

ป เอก และงานวิจัยของแก ทำไมมันดูยากและทำเพื่อมวลมนุษยชาติขนาดนี้วะ

"ป เอก และงานวิจัยของแก ทำไมมันดูยากและทำเพื่อมวลมนุษยชาติขนาดนี้วะ" . นั่นหล่ะบทสนทนาของฉัน ว่าด้วยเรื่องงานวิจัยยานแม่มะเร็ง ที่เล่าให้พี่คนนึงในกลุ่มคนไข้บ้าพลังฟัง ขณะที่เรากำลังตระเวนหาอาหารย่านวังหลังกินกัน . งานวิจัยที่ผลออกมาอย่างที่ทำให้ใจเต้นรัวทุกครั้ง ก็รู้สึกว่าตัวเองอินกับงานวิจัยชิ้นนี้เอามากเหมือนกัน ตอนแรกก็คิดว่าคงเพราะเห็นพี่ๆคนไข้มะเร็ง ตั้งความหวังกับงานวิจัยว่าจะช่วยให้ชีวิตคนไข้ดีขึ้น แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เพียงแค่นั้นหน่ะสิ . จากประโยคกึ่งคำถามของขุ่นเจ้ ทำให้เราตอบกลับไปว่า งานวิจัยที่ดูซับซ้อนทำอะไรเยอะเเยะนั่น มันเกิดขึ้นจากงานที่ต่อยอดมาจากงานของคนอื่น . เหมือนเรากำลังเก็บสะสมความรู้จากสิ่งที่คนอื่นเจอมาก่อน (literature review) เรากำลังก้าวขึ้นบันไดความรู้ที่สร้างไว้โดยคนก่อนหน้า มาสร้างองค์ความรู้ใหม่ขึ้นทีละเล็ก ทีละน้อยของตัวเอง และวงการวิทยาศาสตร์นี้เองก็ยังมีวัฒนธรรม ที่จะเรียกว่าบังคับก็ว่าได้ นั่นคือความรู้ที่เราสร้างก็จะเป็นบันไดขั้นนึงให้คนอื่นก้าวต่อไปเช่นกัน โดยสิ่งที่ได้ตอบแทนซึ่งเปรียบเสมือนคำขอบคุณก็คือ citation . นั่นคือความน่าหลงใหล...

วิทยาศาสตร์ในวันนี้ที่รู้เบื้องหน้าและเพิ่งพบเจอเบื้องหลัง

ความคิดความอ่านตอนเล่าเรียนนั้น เราก็มุ่งหมายไปที่งานวิจัยดีดี มีคุณภาพ เพียงอย่างเดียว จะให้มีเงิบกันบ้างจากเรื่องซื้อขายผลงานวิจัย ซื้อวุฒิมาให้มีคำนำหน้าชื่อเท่ๆ แต่กระนั้นวิทยาศาสตร์บางด้านบางมุม ก็ยังสวยสดและงดงาม มากเสียกว่าความด่างพร้อยที่มาแต่งแต้มเติมสี . แต่เมื่อเรียนจบมา กลับมีหลายเรื่องราวให้ต้องคิด ต้องตั้งคำถาม หลายเรื่องรู้จากเพื่อน จากรุ่นพี่ หลายอย่างรู้จากอาจารย์คนนู้น คนนี้ นี่คือเวลาเบิกเนตรสินะ . เรื่องทุนวิจัย การตั้งแลปตั้งตัว การมีผลงานดีดีสักชิ้นแสนที่ภูมิใจ หรือการมีผลงานเล็กๆ แต่อยู่รอดในวงการ การไปแฝงตัวในแลปที่แข็งแกร่ง การได้ส่งต่อไว้ให้เมล็ดพันธ์กล้าต้นน้อยๆ หรือต้นไม้ใหญ่จะอมสารอาหารไว้เสียเอง แผ่กิ่งก้านสาขาจนไม่เหลืออาหารนั้นถึงใครอื่น การที่บางที่คนทำงานอยู่ยงคงกระพัน รักกันจนหลังเกษียณ หรือบางแห่งคนผลัดหน้าไม่ซ้ำ ชื่อแซ่ยังไม่ทันได้จดจำ แม้สวัสดิการจะขึ้นชื่อว่าดีสักเพียงใด อะไรคือเบื้องหลังที่ควรเตรียม สิ่งที่ควรมี . เป็นอีกครั้งที่กลับมาตั้งคำถามกับตัวเอง ด้วยคำถามที่มากมายกว่าตอนเป็นนักเรียน คำถามนึงที่ไม่ต้องถามตัวเองซ้ำคือ ความชอบ แต่อาจจะต้องถา...

วิทยาศาสตร์ยังน่าหลงใหลและสวยงามอยู่หรือไม่?

 วิทยาศาสตร์ยังน่าหลงใหลและสวยงามอยู่หรือไม่? โควิดพรากความสุข ความเชื่อมั่นของเราไป…เท่าไหร่แล้ว . นี่ก็เนิ่นนานที่ชีวิตธรรมดาๆหายไป และยังไม่มีวี่แววว่าเมื่อไหร่จะกลับมา . โรคภัยอย่างโควิดเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับวงการแพทย์และวิจัยโดยตรง คนหันมาสนใจงานวิจัยชิ้นแล้วชิ้นเล่า ที่ถูกบอกเล่าผ่านปากของนักวิชาการเสียงดังบ้าง เบาบ้าง เชื่อได้บ้าง เชื่อไม่ได้บ้าง . วิทยาศาสตร์ที่แสนจะสวยงาม ว่าความกันตามหลักฐานเชิงประจักษ์ ถูกนำมาถกเถียงด้วยเหตุผลที่ต่าง ชวนให้สนใจในมุมมอง แต่กลับกลายเป็นเสียงที่แตก ข้อสรุปที่เกิดขึ้นเหมือนเลือกได้ตามแต่ลัทธิความเชื่อ . บ้างว่ากันตามหลักฐานทางวิชาการ บ้างก็กล่าวถึงการค้นพบสูตรวัคซีนใหม่ นี่ชวนให้สงสัยในวิทยาศาสตร์ไม่น้อย ว่ามีอะไรอยู่ในใจของนักวิจัยเหล่านั้น . สิ่งนั้นคือวิทยาศาสตร์โดยบริสุทธิ์ เห็นแก่มวลมนุษย์จริงๆหรือไม่ หรือมีเรื่องการเมือง ศักดิ์ศรีเข้ามาเกี่ยวข้อง . วิทยาศาสตร์ยังน่าหลงใหล ยังเป็นความจริงของสิ่งที่เจอในปัจจุบัน และยังคงความหวังของโลกอยู่ไหม? . ในฐานะนิวบี้ของวงการวิทยาศาสตร์ก็คงได้แต่ตั้งคำถาม ทั้งที่ในใจก็เริ่มจะลดความเชื่อมั่นไปเสีย...

คะแนนสอบมันก็แค่...คะแนนสอบนั่นแหละ

คะแนนสอบมันก็แค่...คะแนนสอบนั่นแหละ “เจเจ้ วันนี้โอเชี่ยนสอบที่โรงเรียนด้วย” เสียงเด็กแสบระรื่นมาจากปลายสาย ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าสอบตกหรือสอบผ่าน . จะว่าไปพอโตมาคะแนนสอบมันก็แค่คะแนนสอบนั่นแหละ ไม่ใช่ว่าการวัดผลมันไม่สำคัญ แต่ไม้บรรทัดอันเดียวจะใช้วัดทั้งชีวิตคงไม่ได้ . หลังจากโตมาสักหน่อยก็รู้สึกว่า การสอบได้ลำดับที่ดีดีในตอนประถม ไม่ได้แปลว่าจะประสบความสำเร็จในช่วงมัธยม มหาลัย หรือช่วงชีวิตผู้ใหญ่เท่าไหร่นัก . ในวัยเด็ก เพื่อนบางคน...เรียนเก่งมากกก เรียบร้อยมาก ลายมือสวย ครูชมทุกวัน พอเข้าวัยมัธยม กลับกลายเป็นอีกคน แต่งตัวจัดจ้าน ใช้ชีวิตและการเรียนก็แย่ลง เพื่อนบางคน...สอบเข้ามัธยมในห้องที่เรียนดีที่สุด ช่วงหลังเกกมะเหรกเกเร และต้องจบชีวิตลงเพราะความคึกคะนอง เพื่อนบางคน...คึกอ่านหนังสือขึ้นมาก็ได้คะแนนดี สอบอะไรที่อยากได้ก็ผ่าน แต่หลังจากเข้าไปได้ก็ทุลักทุเล จนสุดท้ายก็ไม่ถึงปลายทาง . เพื่อนอีกหลายๆคน...บางคนอาจจะหวือหวา บ้างก็เรื่อยๆ ไม่ได้โดดเด่น เรียนจบ มีงานทำ บ้างก็มีครอบครัว ก็คงจะถือได้ว่าประสบความสำเร็จในชีวิต อย่างน้อยๆก็สำหรับช่วงวัยนี้ . สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าความสำเร็จที...

ความสำคัญของอ้างอิง (Reference)

ความ สำคัญของอ้างอิง (Reference) ...ที่จริงมีเห็นการหนึ่งที่ทำให้สะดุดกับความสำคัญของการอ้างอิงถึงงานต้นฉบับอย่างมากครั้งนึงตอนนั้นยังเรียนม.5 เเละไปเข้าค่ายThaiSciCamp2 การพูดของอาจารย์ยอดหทัย เทพธรานนท์ซึ่งตอนนั้นอาจารย์พูดประมาณว่า [ผมเป็นคณะกรรการพิจารณาเด็กรับทุนไปเรียนต่อ ป.เอก แต่ถ้าเค้าเอาภาพหรืออะไรที่ไม่ได้ทำขึ้นมาเองแล้วไม่ได้ให้เครดิตเจ้าของงานผมจะไม่ให้คนพวกนี้ไปเรียนต่อ] วันนี้คือเงิบสงัดทั้งนักเรียนยาวไปถึงวิทยากรท่านอื่นในวันนั้น​ ตั้งแต่นั้นมาก็รู้สึกว่าอ้างอิงสำคัญ 5555+ ...ถ้าจะให้คิดเล่นๆความสำคัญของอ้างอิงมีเยอะมากนะ ลิสต์เป็นข้อน่าจะประมาณนี้ 1. เป็นการเคารพความคิดเเละผลงานของผู้ที่เราอ้างอิงมา ถ้าไม่ใส่อ้างอิงคนอาจจะคิดว่าเราคิดมันขึ้นมาได้เอง อ้างอิงนี่ไม่ใช่แค่เปเปอร์ที่น่าเชื่อถือนะมันรวมไปถึงคำพูดและไอเดียด้วย 2.เป็นการเพิ่มความน่าเชื่อถือให้งานเรา อันนี้คือการอ้างอิงงานวิจัยหรือหนังสือเป็นส่วนใหญ่ 3. ทำให้เราตามที่มาของเนื้อหานั้นๆได้ อันแยกออกเป็น 2 ประเด็นคือ - ตามเนื้อหาในส่วนงานวิจัย เพื่อไปหารายละเอียดที่มากขึ้นจากงานต้นฉบับ - ตามเนื้อหาหลังเร...